'Ze heeft een sterke, uitgebeende stijl, maar is ook niet bang voor uitschietende metaforen, witregels, herhalingen en grote woorden. Er zit een sterke cadans in de zinnen, en die cadans wordt nog eens onderstreept door de compositie.' - De Groene Amsterdammer 'Een subtiel liefdesverhaal over de ongelijke liefde tussen een docent en zijn leerling. (...) Met haar lichte, heldere schrijftrant, haar spannende metaforen weet Shira Keller je tot einde toe in spanning te houden.' - Trouw 'Dat valt allemaal in het niet bij de sterke beelden en de zeggingskracht waarmee deze debutante dit verhaal op papier heeft gekregen. Elke zin in M. is geladen met betekenis, maar die betekenis geeft Keller haar woorden door de echt belangrijke zaken allemaal tussen de regels door te laten zien. Wat ze doet is - inderdaad - de methode volgen van de beeldhouwster die haar hoofdpersoon is: om de kern heen werken, door al het overbodige reststeen weg te kappen tot er staat wat je wil laten zien.' **** - NRC Handelsblad 'Eindelijk weer eens een debutant die echt iets toevoegt aan het bestaande literaire landschap in ons land. (...) Haar stijl is origineel en fris, vol mooie metaforen. Een aanwinst voor de Nederlandse literatuur.' - Noordhollands Dagblad 'Intrigerende, intense debuutroman over een gevaarlijke eerste liefde.' - LINDA.

SITE

Digitaal herinneren – Lifelogging

Evernote, OneNote en reQall zijn aardige oplossingen, maar niet goed genoeg voor Gordon Bell. Zijn visie over e-memory heeft hij verwoordt in het boek Total Recall, how the e-memory revolution will change everything.

Gordon Bell, werkzaam bij Microsoft, verzamelt al sinds 2002 al zijn digitale informatie – onder andere boeken, artikelen, films, muziek, foto’s, presentaties, zoekopdrachten, radio-uitzendingen, telefoongesprekken, chatlogs – op één plaats. Dat project heet MyLifeBits. Zijn motto: ‘Capture everything, discard nothing’.

Iedere dag wordt al zijn persoonlijke informatie automatisch opgeslagen en geïndexeerd. Het lijkt haast wel of het systeem wat hij gebruikt zijn eigen, echte geheugen vervangt. Het grote voordeel van dit externe geheugen is dat hij een zoekmachine kan laten zoeken naar bepaalde informatie, iets wat bij een echt geheugen niet kan. Daar schreef ik al eerder over.

Bell ziet deze digitale opslag met softwaretoepassing als een mogelijkheid om verhalen te vertellen over wat hij heeft meegemaakt. Niet de individuele objecten, maar de verhalen vormen volgens hem het hart van zijn digitaal leven. Deze worden associatief opgebouwd aan de hand van een reis die hij met de nodige links door zijn digitale leven maakt. Zijn nauwkeurig bijgehouden externe geheugen maakt hem als het ware onsterfelijk.

Zo heeft hij een interessante mogelijkheid ontdenkt om beter te herinneren. Hij heeft continue een camera (SenseCam) om zijn hals die heel veel foto’s maakt. Op het eind van de dag speelt hij in enkele minuten versneld de vele duizenden foto’s af. Zo beleeft hij die dag opnieuw. Hij blijkt zich zo mensen en allerhande details vele malen beter te herinneren. Video is voor hem de volgende optie om alles vast te leggen (zoals bijvoorbeeld in de film The Final Cut).

Bell noemt zich lifelogger. Hij logt alle informatie over zijn leven in zijn e-memory. Volgens hem krijgen we de binnen tien jaar alle mogelijkheden hiertoe. Geheugen wordt spotgoedkoop, tools komen beschikbaar voor dit automatisch registreren en software om alle bits slim te doorzoeken.

Een rudimentaire versie van alles vastleggen zien we bij sommige personen die Evernote gebruiken. Ook de maatschappij legt al veel vast (beelden van camera’s, telefoongesprekken etc.). Maar een integrale benadering is er nog niet.

Dit is geen echte lifehack of mindhack, maar belangrijk genoeg om deze ontwikkeling te vertellen. Tenslotte komen nieuwe IT-middelen juist uit deze experimenten.

Eng? Tja, dat werd ook gezegd van het Orwell’s boek 1984, toen dat uitkwam in 1949.