The closing of the american mind

The Closing of the American Mind is een boek van de Amerikaanse filosoof en criticus Allan Bloom, dat werd gepubliceerd in 1987, vijf jaar nadat Bloom in het tijdschrift The National Review een artikel had doen verschijnen waarin hij het niveau van de universiteiten in de Verenigde Staten hekelde[1].
Daartoe aangespoord door zijn collega en conservatieve geestverwant Saul Bellow werkte hij zijn kritiek op het Amerikaanse hoger onderwijs uit in dit boek, dat veel ophef veroorzaakte en een debat losmaakte onder intellectueel Amerika en onverwacht maandenlang een bestseller was[2].
Een belangrijk punt van Blooms kritiek is zijn bevinding dat klassiekers uit de ideeëngeschiedenis, door hem betiteld als de Great Books of Western Thought in het progressieve onderwijs onder het stof leken te zijn geraakt en werden ondergewaardeerd, zo niet zelfs geheel en al vergeten. Dat zou ook een weerslag hebben gekregen op de Amerikaanse maatschappij buiten de universiteiten, waar relativisme, egocentrisme, oppervlakkigheid en onverschilligheid hoogtij leken te vieren. Het boek is ook beschouwd als een startsignaal voor de discussie over "political correctness".
Lawrence W. Levine schreef later een boek gericht tégen dit werk van Bloom, met de tegengestelde titel The Opening of the American Mind[3].

21 romans

Redacteuren en auteurs van De Groene Amsterdammer onderzoeken romans die niet alleen samenvallen met de tijdgeest waarin ze geschreven werden, maar die tijdgeest ook vormgaven. Met onder meer Margreet Fogteloo over Turks fruit, Jan Postma over Zadie Smith’s White Teeth, Marja Pruis over Golden Notebook, Casper Thomas over Michel Houellebecqs Elementaire deeltjes en Joost de Vries over I.M. van Connie Palmen.